อรรถกถานันทิขยสูตรที่ 1 - 2

ในสูตรที่ 1- 2 มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :-
คำว่า นนฺทิกฺขยา ราคกฺขโย, ราคกฺขยา นนฺทิกฺขโย เพราะ
ความเพลิดเพลินสิ้นไป ราคะก็สิ้นไป. เพราะราคะสิ้นไป ความเพลิดเพลิน
ก็สิ้นไปนี้ ท่านกล่าวไว้เพื่อกระทำให้ต่างจากอรรถแห่งคำเหล่านี้ว่า
นนฺทิ หรือว่า ราโค. อนึ่ง บุคคลเมื่อเบื่อหน่ายด้วยนิพพิทานุปัสสนา
ชื่อว่า ย่อมละนันทิ ความเพลิดเพลิน เมื่อคลายความกำหนัดด้วย
วิราคานุปัสสนา ชื่อว่าย่อมละราคะ.
ด้วยอันดับคำเพียงเท่านี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงให้วิปัสสนา
จบลงแล้ว ทรงแสดงมรรคจิตในที่นี้ว่า เพราะราคะสิ้นไป นันทิก็สิ้นไป
ดังนี้แล้วแสดงผลจิตว่า เพราะนันทิ-ราคะสิ้น จิตหลุดพ้นแล้วแล.
จบ อรรถกถานันทิขยสูตรที่ 1 2
จบ อัตตทีปวรรค
จบ อรรถกถามูลปัณณาสก์

รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

1. อัตตทีปสูตร 2. ปฏิปทาสูตร 3. อนิจจสูตรที่ 1 4. อนิจจ-
สูตรที่ 2 5. สมนุปัสสนาสูตร 6. ปัญจขันธสูตร 7. โสณสูตรที่ 1
8. โสณสูตรที่ 2 9. นันทิขยสูตรที่ 1 10. นันทิขยสูตรที่ 2.
จบ มูลปัณณาสก์

รวมวรรคที่มีในมูลปัณณาสก์นี้ คือ

1. นกุลปิตุวรรค 2. อนิจจวรรค 3. ภารวรรค 4. นตุมหากวรรค
5. อัตตทีปวรรค.